Składał się z trzech części. Pierwsza oddzielona klatką schodową od drugiej to główne części budynku. Trzecią część budynku żelatynizacji stanowiła przestrzeń uruchamiana w momencie awarii jednej z dwóch głównych części. Budynek o konstrukcji ciężkiej posiadał ścianę wydmuchową która miała go uchronić przed całkowitą destrukcją podczas eksplozji. Widoczne pozostałości stolarki okiennej pochodzą z 1943 roku, w którym to strefa NGL została uruchomiona.