Andrzej Bednarczyk, Pułapka nieskończoności

Instalacja rzeźbiarsko-graficzna Andrzeja Bednarczyka zatytułowana „Pułapka nieskończoności” zrealizowana w 2017 roku jest formą wizualizacji nurtujących twórcę zagadnień filozoficznych związanych z odwiecznym porządkiem natury oraz jej relacją z człowiekiem. Wykonana została w technice odlewu i druku. Twórca użył także masy poliuretanowej, papieru, pigmentu i luster weneckich. Artysta własnymi słowami określił koncepcję pracy następująco: „Pułapka nieskończoności jest instalacją, w której media artystyczne wpływają na siebie, powodując ich przekraczanie. Rzeźba przestaje mieścić się w rzeźbiarskości, grafika staje się czymś więcej, niż płaską kompozycją na papierze. Tym, co łączy dwa media w jedno, jest idea odbicia – rzeźba jest «cytatem» z postaci ludzkiej, zwielokrotnionym w nieskończonej ilości fantomowych obrazów. Co więcej, rzeźbiarski obiekt jest widoczny tylko poprzez tafle weneckich luster, które tworzą «korytarze» wzajemnych odbić, a to wiedzie nas ku motywowi labiryntu – obrazu zagmatwanego porządku świata i kultury. Likwiduję bezpośredni ogląd rzeczywistości na rzecz jego formy zapośredniczonej i zmultiplikowanej w nieskończoność. U podstaw mego namysłu pozostaje nieusuwalna kontradykcja pomiędzy ludzką ograniczonością i ułomnością a nieskończoną perspektywą wieczności”. Andrzej Bednarczyk uprawia sztukę transmedialną. Jest autorem instalacji z pogranicza rzeźby, grafiki oraz multimediów.