Ulica Maksymiliana Antoniego Piotrowskiego w Bydgoszczy

Ulica Maksymiliana Antoniego Piotrowskiego znajduje się w Śródmieściu, w północno-wschodniej części miasta. Łączy ulicę Jagiellońską z rondem Ossolińskich. Perspektywę od strony północnej zamyka front bazyliki pw. św. Wincentego à Paulo, a od południowej budynek administracyjny gazowni miejskiej. W bezpośrednim sąsiedztwie ulicy znajduje się Park Ludowy im. Wincentego Witosa oraz Centrum Handlowe Focus w Bydgoszczy. Ulica ma długość około 250 metrów i zabudowana jest modernistycznymi kamienicami z I połowy XX w. Znajdują się tu budynki reprezentujące funkcjonalizm oraz zmodernizowany historyzm, zaprojektowane przez bydgoskich architektów okresu międzywojennego, m.in. Maksymiliana Reicha, Ignacego Kurowskiego, Bolesława Polakiewicza, Wawrzyńca Żbikowskiego i Jana Kossowskiego. Wyróżniają się one prostymi, geometrycznymi formami, rytmicznymi podziałami elewacji, charakterystycznymi pionami okien klatek schodowych oraz balkonami z metalowymi lub pełnymi balustradami. Na szczególną uwagę zasługują m.in. trzykondygnacyjne, bliźniacze kamienice przy ul. Piotrowskiego 2 i 4, których elewację zdobią pilastry z doryckimi kapitelami zwieńczone dekoracyjnym fryzem oraz kamienica pod nr 18 z efektownym pionem okien doświetlającym klatkę schodową w formie wydłużonego biforium. Ulica otrzymała nazwę Maksymiliana Antoniego Piotrowskiego w 1934 r. W czasie okupacji niemieckiej w latach 1939-1945 przemianowano ją na Conradstraße, jednak po wojnie powrócono do pierwotnej nazwy, upamiętniającej wybitnego artystę.

oprac. Monika Leśniak-Skocka