Rafał Bojańczyk, syn Kazimierza, rozwinął rodzinną działalność gospodarczą i społeczną. Nabył także cegielnie oraz rozległy wieczysto-czynszowy folwark Łanieszczyzna (obecnie to znaczna część włocławskiego Osiedla Południe). W 1874 r. wprowadził nową technologię produkcji piwa, dzięki czemu w następnych latach udało mu się wyeliminować konkurencje i zmonopolizować lokalny rynek browarniczy. Rafał zapoczątkował w rodzinie Bojańczyków tradycje angażowania się w życie społeczne miasta. Na przykład w latach 60. XIX w. wszedł do składu kilkunastoosobowego komitetu społecznego, którego celem było prowadzenie rozmów, podejmowanie działań zmierzających do wybudowania we Włocławku pierwszego w jego historii mostu przez rzekę Wisłę. W małżeństwie z Eleonorą Ludwiką Albeter Rafał miał tylko dwóch synów: Leona Piotra (1846 r. – 1907 r.) i Wincentego Albrechta (1850 r. – 1926 r.). Zgodnie z planami ojca Wincenty został prawnym i jedynym właścicielem browaru, natomiast Leon cegielni, położonej przy ulicy Szpitalnej.