Olenderski Park Etnograficzny w Wielkiej Niszawce

Olenderski Park Etnograficzny w Wielkiej Nieszawce to muzeum na wolnym powietrzu poświęcone osadnictwu olenderskiemu, rozwijającemu się na ziemiach Królestwa Polskiego od połowy XVI w. Pierwszymi osadnikami byli przybyli z Niderlandów i Fryzji członkowie protestanckiej grupy menonitów, którzy w tolerancyjnym Królestwie Polskim mogli swobodnie wyznawać swoją wiarę. Zasiedlali tereny zalewowe i nieużytki od Żuław w górę Wisły do Torunia i dalej aż na Mazowsze. Z biegiem czasu termin olender/olęder zaczął być używany w stosunku do innych osadników – Niemców (luteran), a także Polaków (katolików), którzy cieszyli się przywilejami opartymi na systemie prawnym wprowadzonym pierwotnie dla osadników z Niderlandów. Olenderski Park Etnograficzny odtwarza fragment nadwiślańskiej wsi z przełomu XIX i XX w. Na powierzchni ponad 5 ha, zrekonstruowano olenderską wieś o najbardziej charakterystycznym układzie, tzw. rzędówkę bagienną. Pochodzące z XVIII i XIX w. budynki przeniesiono z terenu Doliny Dolnej Wisły. Otaczają je pola uprawne, łąki, ogródki i sady.