Tę niewielką salę galerii wypełniają dzieła wywodzące się z form geometrycznych i badań naukowych oraz te, które poszukują ruchu w przestrzeni i na płaszczyźnie. Dzieła artystów, dla których przedmiotem artystycznych rozważań są zjawiska fizyczne, badane i wyjaśniane naukowo, czerpiące inspirację ze zdobyczy nauk ścisłych – matematyki i fizyki. Artyści ci operują formami geometrycznymi (Henryk Stażewski, Adam Marczyński), znakiem (Jan Tarasin); starają się ukazać ruch (Maria Jarema, Jan Ziemski), kolor (Stefan Gierowski, Aleksandra Jachtoma) oraz światło, które jest elementem wszystkich kompozycji, w szczególności obrazów Mariana Bogusza i Mieczysława Wiśniewskiego. Najbardziej rewolucyjne wydają się tu prace Edwarda Krasińskiego i Jana Berdyszaka – artystów, którzy swoją twórczością zaanektowali realną pozaobrazową przestrzeń Ratusza Staromiejskiego. W swoich wizjonerskich pracach Berdyszak dążył do zatarcia granicy pomiędzy obrazem a przestrzenią wokół niego, zatem pomiędzy złudzeniem a realnością. Inną, ale równie istotną rolę odgrywała przestrzeń w realizacjach Krasińskiego, którego Intervention wyznacza początek dla niebieskiej linii. W tej sali galerii słynna niebieska linia Krasińskiego zaznacza przestrzeń tylko ściany okiennej.