Obrazy malowane w drugiej połowie XX wieku przez Piotra Potworowskiego, Artura Nachta-Samborskiego i Stanisława Borysowskiego są kontynuacją założeń koloryzmu oraz następnego pokolenia, m.in. Tadeusza Dominika i Rajmunda Ziemskiego, którzy w bezprzedmiotowej już formie rozwiązują zagadnienia koloryzmu, łącząc go z abstrakcyjnym, pełnym liryzmu pejzażem, wskazują na inny nurt malarstwa polskiego. Malarstwo metafizyczne reprezentowane jest na wystawie przez obrazy Zbigniewa Makowskiego, Zdzisława Beksińskiego i Henryka Wańka.