Ważnemu artyście i dramaturgowi oraz krytykowi i teoretykowi sztuki, jakim był Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy), współtworzącemu grupę „Formistów” działającą w latach 1918–1922, poświęcona jest duża część ekspozycji. Zbiór jego obrazów reprezentuje prawie każdy okres twórczości artysty: od początkowego – Portret dr. Ignacego Wasserberga aż po portrety, wśród których najważniejszy jest olejny – Portret Eugenii Dunin-Borkowskiej oraz kilka z pastelowych, malowanych w ramach Firmy Portretowej. Jednym z nielicznych obrazów Leona Chwistka – teoretyka „Formistów”, matematyka i logika, jest podporządkowany strefizmowi, czyli podziałowi obrazu na strefy – Portret Izy Kozłowskiej.