W gablocie drugiej znajduje się pięć szabel polskich wzór 1917. Była to pierwsza polska szabla okresu walk o niepodległość, a więc wykonana przez polskich producentów, dla polskich żołnierzy i według polskich przepisów, powstała w 1917 r. dla tzw. Polskiej Siły Zbrojnej - istniejącej do listopada 1918 r. Prawdopodobnie otrzymały ją także oddziały Legionów, stąd nazywano ją „legionową”. Typowy egzemplarz tego wzoru miał rękojeść obciągniętą czarną skórą z poprzecznymi karbowaniami wypełnionymi podwójnie splecionym mosiężnym drutem. Krzyżowo –kabłąkowy mosiężny jelec z wąsami od strony grzbietowej przechodził w krótkie ramię zakończone łezką skierowana ku głowni, a od strony siecznej w owalny kabłąk, od którego odchodzą dwa obłęki boczne. Na kapturku z warkoczem zawsze wytłaczany był polski orzeł w koronie na tarczy amazonek. W gablocie - szabla podoficera kawalerii, oficera kawalerii, pamiątkowa oraz piechoty. Na czwartej – pamiątkowej – na głowni umieszczono orła w koronie oraz napis: Za Wiarę i Ojczyznę”.