Na parceli należącej w 1723 r. do burmistrza Jana Makowskiego od pewnego czasu znajdował się browar. Pięćdziesiąt lat później była ona w posiadaniu rajcy i wicewójta bydgoskiego Mateusza Szwajczewskiego i jego żony Sylwii, a następnie ich dzieci. Browar był podówczas budynkiem murowanym z takąż piwnicą, mieszczącym na parterze właściwy browar, a na piętrze – suszarnię. Jego dwuspadowy dach pokrywała dachówka. W 1787 r. córka Szwajczewskich, Marianna Balbina, poślubiła Johanna Josepha Grunwalda (~1748–po 1829), po czym przejęli nieruchomość. W 1789 r. piwowar wyremontował i rozbudował budynek, który otrzymał ozdobny frontowy szczyt. Jego usytuowanie ograniczało rozwinięcie browarnianego interesu na skalę przemysłową. Stąd Grunwald zamyślił utworzenie browaru w nowym miejscu i w 1804 r. sprzedał przyrynkową parcelę. Przed 1848 r. dawny browar nadbudowano o drugie piętro, ale wtedy zapewne pełnił już tylko funkcję mieszkalną.