W l. 1795–1920 był tu Browar Grunwalda. Stworzył go kupiec i piwowar Johann Joseph Grunwald, prowadzący wcześniej browar przy Starym Rynku 16. Tu zbudował kompleks browarniany i uczynił z niego rodzinne przedsiębiorstwo, znane jako Browar Dziedzicznych Następców Grunwalda. Zmarł po 1829 r., browar przeszedł na ręce Josepha Grunwalda jun. (~1788–1840), a w latach 1840–1873 wdowy po nim – Anny Lisette i dr Hermanna Juliusa Behna (~1806–1873), regencyjnego, tajnego radcy medycznego, od 1837 r. męża ich córki Friederike Jacobine Grunwald (1820–ok. 1883). Od 1883 r. zakład należał do owdowiałej Friederike Behn, a następnie w l. 1884–1897 do jej synów: Gustava (ur. 1845) i Maxa (ur. 1855), który był jego właścicielem aż do likwidacji. W dzieje browaru wpisał się też piwowar Julius Hoffmann, który kierował nim przez ok. 40 lat do 1 października 1906 r. Wtedy zastąpił go browarnik Otto Blume.

Zabudowę zakładu w 1875 r. tworzyło siedem budynków, do 1877 r. uzupełnił ją okazały dwukondygnacyjny budynek z piwnicami do wytwarzania lodu i leżakowania piwa. W latach 1911–1912 rozbudowano go tak, że same piwnice liczyły pięć pięter. Z browarnianego kompleksu zachowała się w kształcie z lat 1884–1885 neoklasycystyczna rezydencja przy ul. Wały Jagiellońskie 12 (ob. przychodnia) oraz murowane ogrodzenie z 1885 r. Z browarem Grunwalda związany był wiatrak holenderski na Szwederowie.