Najstarszym dokumentem w Dziale Zbiorów Specjalnych i jednocześnie w całej Książnicy, jest rękopis Władysława Łokietka. Wyszedł z jego krakowskiej kancelarii 1. września 1322 roku i dotyczył sporu między klasztorem cystersów w Sulejowie a Przecławem i Pelagiuszem Wężykami o wioski Miechowy i Krasik (sandomierskie). Cechuje go prostota pod względem strony zewnętrznej, jak i użytych form kancelaryjnych. Pochodzi z kolekcji listów i dokumentów królewskich, przekazanych w 1937 r. przez poznańskiego prawnika i kolekcjonera, Kazimierza Kierskiego.