Topór

Narzędzie wykonane z żelaza. Datowane jest na okres średniowiecza miedzy X a XII wiekiem. Jego długość wynosi 17,4 cm, średnica osady czyli część z otworem, w którym umieszczano toporzysko, tzn. trzonek wynosi 4 cm. Osada była zakończona wypustkami, określanymi jako wąsy które układały się wzdłuż drewnianego toporzyska. Zachowały się one tylko w szczątkowej formie. Ostrze jest stosunkowo wąskie, rozszerzające się ku dołowi. Po oczyszczeniu i zabezpieczeniu konserwatorskim jawi się nam jako przedmiot mocno zniszczony o nierównym, wyszczerbionym ostrzu. Metalicznie szare powierzchnie są porowate z punktowymi i rowkowymi zagłębieniami po usuniętej korozji. Topory zaliczamy do podstawowych elementów uzbrojenia średniowiecznych rycerzy. Służyły do walki na polu bitwy, na turniejach ale były przydatne do prac codziennych.