Wał obronny

Gród bydgoski wzniesiono w XI wieku, w czasach panowania Kazimierza Odnowiciela. Była to drewniana warownia otoczona fosą wypełnioną wodą. Główny element obrony stanowił wał. Do jego budowy użyto drewna, głównie dębowego. Skrzynie – izbice wypełniano ziemią i dużymi kamieniami. Solidne wiązanie skrzyń zapewniały kłody, układane potężnymi konarami niczym hakami, prostopadle do długich bali tworzących lico wału. Ogromne głazy umacniały też czoło wału. Główne prace wykopaliskowe, związane z jego odkryciem, przeprowadzono w 2007 roku. Badania archeologiczne pozwalają określić szerokość wału u podstawy na 17-18 m. Jego wysokość, w czasie funkcjonowania grodu, mogła wynosić 10-12 m. Gród z tak potężnymi umocnieniami dorównywał największym budowlom obronnym tego typu znanym z Gniezna, Poznania czy Ostrowa Lednickiego.