Henryk Stażewski zrealizował pracę zatytułowaną „Kompozycja” prawdopodobnie w 1948 r. w technice olejnej na płótnie. Obraz eksponowany był na Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Pałacu Sztuki w Krakowie na przełomie 1948 i 1949 r. Ekspozycja ta, zorganizowana przez przedwojenną awangardę wspólnie z młodym pokoleniem artystów, stała się pierwszą powojenną manifestacją idei nowej sztuki w nowoczesnym społeczeństwie. Prezentację zdominowały realizacje odwołujące się do abstrakcji geometrycznej i nurtu surrealistyczno-metaforycznego. Stażewski przedstawił wówczas obrazy, w których posługując się linią i barwą, pragnął unaocznić niezależność sztuki od realności zewnętrznej. Stał się wyrazicielem poglądu, że obraz nieprzedstawiający to synteza rzeczywistości i odbicie prawidłowości świata realnego.