Ramy chronologiczne ekspozycji obejmują okres od XI tysiąclecia p.n.e. po IV w. Zmiany zachodzące w życiu ludzi przedstawione zostały przez ukazanie różnorodnych narzędzi, ozdób, uzbrojenia, przedmiotów codziennego użytku, itp. Dzięki temu możemy prześledzić zmiany technologiczne oraz ewolucję myśli ludzkiej, która zmierzała do opanowania środowiska i ulepszenia jakości życia pradziejowych społeczeństw. W części rozpoczynającej ekspozycję znajduje się łódź dłubanka z III tysiąclecia p.n.e. Jest to najstarsze zachowane czółno w Polsce i jedno z najstarszych w Europie. W środkowej części wystawy uwagę przykuwa rekonstrukcja fragmentu cmentarzyska z czasów „biskupińskich” (z epoki brązu) odkrytego w pobliżu dzisiejszego szpitala im. Antoniego Jurasza . Na ekspozycji znajduje się dużo akcentów związanych z kulturą duchową i obrzędami pogrzebowymi.