Znajdują się Państwo na początku następnej części Galerii Malarstwa i Rzeźby Polskiej, na której prezentowane są dzieła sztuki powstałe w okresie od 1945 do 2010 roku. Ekspozycję rozpoczyna obraz Rozstrzelanie (1948) Andrzeja Wróblewskiego, który stał się swego rodzaju symbolem zagłady narodu polskiego podczas drugiej wojny światowej. Inspiracją dla serii obrazów Rozstrzelań były zdjęcia z egzekucji ulicznej w Bydgoszczy z września 1939 roku, określone przez propagandę hitlerowską jako „bydgoska krwawa niedziela”. Znaczna część obrazów z tej serii zawiera postać chłopca, który jest obserwatorem zdarzeń. Ta postać wskazuje na istnienie świadków zbrodni oraz pokolenia, które musiało żyć z pamięcią o wojennych okrucieństwach. Sam artysta jako czternastoletni chłopiec był świadkiem nagłej śmierci ojca podczas rewizji okupanta w wileńskim mieszkaniu w 1941 roku. Obraz z toruńskich zbiorów powstawał od 22 do 26 lutego, poprzedzony sześcioma znanymi szkicami. Na realnej ścianie umieścił malarz siedmiu mężczyzn i dwóch chłopców. Wróblewski ukazuje ludzi oczekujących na śmierć jako spokojnych i opanowanych, natomiast po śmierci przedstawia ich w gwałtownych ruchach i skurczach, wyrażających ból, z szukającymi pomocy uniesionymi ramionami, które niedokończone – ucięte ramą obrazu – nigdy już tej pomocy nie otrzymają. Pomiędzy postaciami na obrazie nie ma dialogu. Wszystkie przemawiają do odbiorcy.