Ważnym elementem wyposażenia każdego chińskiego uczonego czy urzędnika były pieczęcie. Wykonywano je rzeźbiąc kamienie półszlachetne. Chińczycy uważają bowiem, że podpis można podrobić, a pieczęć rzeźbioną w kamieniu – nie. Pieczęcie chińskie były oznaką stanowiska, statusu właściciela, ale też jego gustu. Uchwyt stanowiła rzeźba – wyobrażenie zwierzęcia lub mitycznego stwora. Pieczęcie otaczano szacunkiem. Były one niezbędne do potwierdzenia autentyczności dokumentu. Każdy znaczący obywatel musiał mieć własną pieczęć. Obowiązkowo posiadali je urzędnicy, a także artyści, rzemieślnicy, kupcy i kolekcjonerzy. Pieczęcie odciskano przy pomocy cynobrowej pasty, często obok lub zamiast podpisu. Na wystawie eksponowane są dwie: imienna i dobrowróżbna.