Chińczycy stworzyli charakterystyczny dla swoich wyrobów skład brązu. Z okresu największego rozwoju chińskiego brązownictwa czasów panowania dynastii Szang-In pochodzi liczące sobie ponad 3 tysiące lat obrzędowe naczynie na wino – jia. Trójnogi, puchary, kielichy, misy czy dzbany były zarówno symbolem władzy, jak i statusu majątkowego osoby, która je posiadała. Ich produkcja oraz użytkowanie było ściśle związane z rytuałem, który związany był ze składaniem ofiar przed ołtarzem. Naczynia, takie jak pojemniki na jadło i trunki, wykorzystywano na rytualnych bankietach. Podczas nich umarli „łączyli" się z żywymi.
Z czasów panowania dynastii Han (206 p.n.e.–220 n.e.) pochodzi przypominające patelnię naczynie, służące za rodzaj żelazka. Do czary z szerokim kołnierzem wkładano rozżarzone węgle. Czerepem przesuwano po jedwabnej tkaninie rozpiętej przez dwie pomocnice, albo na materiale rozpostartym na ziemi. Tego typu żelazek używano zarówno w Chinach, jak i w Japonii jeszcze w XIX wieku.