Wchodząc do Kamienicy pod Gwiazdą, wchodzimy do największego i najbardziej reprezentacyjnego pomieszczenia – Wielkiej Sieni. W drugiej połowie XVI wieku została ona poddana przebudowie. W części południowo-zachodniej zabudowano ją tworząc „wiszącą izdebkę”, przeznaczoną na kupiecki kantor. Jej ślad widoczny jest na stropie w postaci odmiennej polichromii belek oraz śladu po ściance działowej. Warto zwrócić także uwagę na malowidło na deskach nad oknem po lewej stronie, przedstawiające parę na tle pejzażu. Powstało ono w drugiej połowie XVI wieku. Pod koniec XVII wieku Jan Jerzy Zöbner polecił umieścić w miejscu dawnych, nowe kręcone schody. Na pierwszym stopniu, po lewej stronie, stoi posąg Minerwy, a po prawej – figura lwa z tarczą z datą 1697. Schody te należą do najpiękniejszych zachowanych w Toruniu. Ich osią konstrukcyjną jest dębowy trzpień z wyciętą w nim wijącą się spiralnie ku górze poręczą. W drugiej połowie XIX wieku, w miejscu komina, umieszczono drugie kręcone schody – tym razem żeliwne.