Trzecia gablota

W trzeciej – sześć sztuk broni białej, które reprezentują rozmaitość wzorów używanych przez polskie formacje wojskowe walczące o niepodległoś
w czasie I wojny światowej. Przegląd rozpoczyna najbardziej u nas popularna francuska szabla kawalerii wz. 1822. Wzór ten – po obcięciu obłęków – używany był powszechnie przez polskich ułanów. W tym samym czasie gdy zaczęto produkować wzór 1917 pojawiła się szabla z charakterystyczną kratownicą na kapturku, co miało zapobiegać ślizganiu się ręki. Szable te sprawiło sobie wielu oficerów 1. pułku ułanów Krechowieckich, stąd nazwa „krechowiecka”. W pułkach korpusów wschodnich popularne były szaszki dragońskie – tu prezentujemy szaszkę szeregowych wz. 1881. Szaszki miały bezjelcową głowicę o rękojeści otwartej z rozdwojoną głowicą, co z profilu nadawało im wygląd głowy ptaka. Noszono ją w pochwie na rapciach w ten sposób, że ostrze skierowane było ku górze. Nazwa szaszka – w języku kabardyjskim brzmi „saszchła” co oznacza – duży nóż. Kawaleria Legionów Polskich uzbrojona była w ciężkie austriackie szable bojowe – na wystawie wzór 1904 i 1869 z charakterystycznymi jelcami koszowymi. W 1918 roku – w związku z wybuchem Powstania Wielkopolskiego, w polskich oddziałach znalazły się szable niemieckie; na wystawie reprezentuje je szabla pruska artylerii polowej. Aby zakończyć przegląd broni białej należy skierować się w kierunku wyjścia, gdzie znajdują się kolejne gabloty.