Groty strzał i bełtów do kuszy

Zostały wykute ze stopu żelaza. Ich długość waha się między 4 a 8 cm, a grubość od 0,5 cm do 1 cm. Także duża jest rozpiętość chronologiczna od XI do XIV wieku. Po przeprowadzonej konserwacji powierzchnie grotów mają barwę stalowoszarą. W dotyku są porowate, co jest wynikiem wielowiekowego zalegania w ziemi i korodowania. Zabytki zostały znalezione w 1963 roku przez uczniów Technikum Ceramiki Budowlanej w Fordonie, na obrywie grodziska Wyszogród. Często trudno odróżnić groty strzał od grotów bełtów. Miały podobne kształty i były podobnie osadzane na drzewcach. Przeznaczenie grotów z zadziorami do uzbrojenia strzał jest jednoznaczne , tak jak przeznaczenie masywnych grotów o czworokątnych, romboidalnych liściach do zbrojenia bełtów do kuszy.