Do wykonania widoku dworku w Gościeradzu malarz wykorzystał akwarele uzupełnioną kredką litograficzną. Jako podłoże użyto papier. Obraz datowany jest na 1924 r. Widzimy posiadłość z zamkniętymi okiennicami, otoczoną jesiennymi drzewami. Pokazany został od strony podwórza. Wyczółkowski, w takiej formie nazywał dworek „smutnym”. Po otoczeniu możemy wnioskować, że dzień jest pochmurny, dla podkreślenia pogody Wyczółkowski użył brązowo-zielonej kolorystyki. Dworek w Gościeradzu był kilkukrotnie bohaterem dzieł malarza. W zbiorach Galerii Leona Wyczółkowskiego znajdują się cztery takie widoki. Dworek w Gościeradzu był spełnieniem marzeń Leona. Mógł sobie pozwolić na jego zakup w 1922 r. po tym jak otrzymał gratyfikację finansową za przekazanie części swoich prac oraz kolekcji dzieł sztuki do Muzeum Wielkopolskiego w Poznaniu. Artysta darzył „swoje miejsce na ziemi” szczególnym uczuciem, mówił o nim: Dwa dworki: wesoły i smutny. Dworek wesoły zalany słońcem, kwiaty wesołe. Dworek smutny pozamykany, ponury, deszczowa pora… Dom, z którego można uciec.