Leon Wyczółkowski, Złote gody dziadków mistrza

Jedna z pierwszych prac Wyczółkowskiego, powstała w 1870 r. Do jej wykonania na papierze artysta użył akwareli, ołówka oraz tempery. Na tle czerwonej kotary, w stylizowanym obramowaniu pokazano dwa pejzaże. Prawdopodobnie jest to Rososz, gdzie jego dziadkowie mieli dworek. Leon mieszkał tam z rodziną jako dziecko. Powyżej wstęga z napisem W DNIU ZŁOTEGO ŚLUBU 1870 oraz scena zaślubin. W górnej części portrety dziadków w dwóch owalnych ramach. Całość wieńczy gołębica z gwiazdą. W prawym, dolnym rogu artysta umieścił osiemnastoletniego siebie. Praca stanowi laurkę przeznaczoną dla dziadków od strony matki – Kunegundy i Jana Falińskich, z okazji ich 50. rocznicy ślubu. Opiekowali się Leonem po śmierci jego rodziców.