Jerzy Panek, Autoportret w białym kapeluszu III (Autoportret w białym kapeluszu II)

Jerzy Panek stworzył „Autoportret w białym kapeluszu III” w roku 1960 w technice drzeworytu. Odbitkę wykonał na białej bibułce. Ekspresja drzeworytniczych dzieł Panka opiera się na prostocie, surowości i czystości formy, wykreślonej oszczędną kreską, uzupełnianą płaszczyznami fakturalnymi. Niektóre z jego kompozycji kształtuje wyłącznie kreska, tworząca syntetyczny skrót. W drzeworytniczej technice artysta całkowicie odszedł od silnej tradycji przedwojennego „Rytu”, tworząc indywidualne, śmiałe rozwiązania. Tematyka prac Panka wynika z wnikliwej obserwacji najbliższego świata – ludzi i zwierząt, skupiając się na portretach charakterystycznych postaci, np. pastuchów i obłąkanych oraz wizerunkach zwierząt – kóz, psów i koni. Artysta często powracał do pewnych motywów, łącząc je w cykle, czego przykładem są liczne autoportrety, jak cykl Autoportret w białym kapeluszu I-VI, które za ironiczno-karykaturalną osłoną ukrywają dwoistą, złożoną osobowość artysty.