Henryk Stażewski stworzył „Relief 12” w roku 1968 malując na reliefie z blachy plamy barwne w technice tempery. Twórca pracy to klasyk nowoczesności, najbardziej konsekwentny przedstawiciel abstrakcji geometrycznej w sztuce polskiej, zakorzeniony swą twórczością w idei międzywojennego konstruktywizmu. W drugiej połowie lat 50. artysta wprowadził do swojego języka plastycznego nowy element – relief. Był to wynik logicznej ewolucji poszukiwań twórcy od podziału płaszczyzny i ruchu w obrazie do struktur przestrzennych. Grupowanie podobnych elementów pozwalało bowiem badać korelację kształtu i barwy oraz porządku i przypadku w niezliczonych relacjach i wariantach.