Popielnica twarzowa z kościoła klarysek

Nazwa powstała ze względu na plastyczne elementy twarzy ludzkiej. Modelowano je w górnej partii urny. Najczęściej na szyjce naczynia umieszczano nos, oczy, uszy, usta. Popielnice często są ornamentowane motywami geometrycznymi, roślinnymi. Na szyjkach i brzuścach wyryte są przedstawienia ozdób i elementy uzbrojenia, a czasami sceny narracyjne. Chronologicznie wiążemy je z początkami epoki żelaza (VI-V w. przed Chr.), występują głównie w grobach skrzynkowych. W Bydgoszczy zarejestrowano je m. in. w kościele Klarysek, przy ul. Mennica (Wyspa Młyńska). Prezentowana popielnica jest wysoka na 21 cm, średnica brzuśca wynosi ok. 20 cm. Równe, gładkie, wybłyszczone powierzchnie brzuśca ozdobiono trzema dookolnymi liniami rytymi. Od najniższej odchodzą krótkie łukowate linie i festony w kształcie litery „U”.