Leon Wyczółkowski, Autoportret

Leon Wyczółkowski w autoportrecie wykonanym w technice pastelu na płótnie w 1897 r., przedstawia siebie jako młodego mężczyznę ubranego w płaszcz i białą koszulę. Pewny i zdecydowany wyraz twarzy oraz oczy skierowane na widza świadczą o poczuciu własnej wartości i pewności siebie. Wyczółkowski wykonał go w wieku 45 lat, kiedy był już powszechnie znanym i cenionym artystą. Jak pisze Maria Twarowska, w tym czasie Wyczółkowski był „ruchliwy i rzutki”. W Krakowie współtworzył stowarzyszenie „Sztuka” oraz był kierownikiem artystycznym czasopisma „Życie”. W przedstawionym autoportrecie na twarzy modela przeważa statyka, skupienie i powściągliwy spokój. Malarz, w większym stopniu niż konturem, posługuje się plamą barwną i światłocieniem. Stonowana kolorystyka chłodnych szarości i zieleni została rozjaśniona ostrym światłem skupionym na prawej stronie twarzy, natomiast jej lewa część pozostaje ukryta w cieniu. Autoportret jest przykładem oryginalnych poszukiwań artystycznych i formalnych oraz wyrazem mistrzostwa w opanowaniu techniki malarskiej.