Andrzej Wróblewski, Jeździec

Andrzej Wróblewski namalował obraz zatytułowany „Jeździec” prawdopodobnie w roku 1956. Praca została wykonana w technice gwaszu na papierze. Wróblewski był twórcą, który najdobitniej wyraził w swojej sztuce grozę pokoleniowego doświadczenia - wojnę i formalne rozdarcie. Istotnym wątkiem jego twórczości były prace na papierze: liczne akwarele, gwasze, rysunki, monotypie. Ich niewielki format sprawia, że mają one bardziej intymny charakter czym odsłaniają mniej znaną stronę osobowości artysty. Przy użyciu bardzo syntetycznej, emblematycznej formy, poruszał zasadnicze problemy egzystencjalne. Wyłania się z nich wyjątkowy - naznaczony obsesją śmierci, choć nie pozbawiony swoistego humoru i groteski - obraz świata i człowieka. Szczególnie intrygujące w dziełach malarza jest napięcie między abstrakcją a figuracją oraz nowoczesnością a socrealizmem. Twórczość Wróblewskiego oddziałała na polską nową figurację (głównie artystów z krakowskiej grupy „Wprost”) oraz "dzikie" malarstwo lat 80. (przede wszystkim Jarosława Modzelewskiego z warszawskiej „Gruppy”).